یاد

در مجلسی دوستی از من پرسید : اگر بخواهی کابل را در چند کلمه توصیف کنی چه می گویی؟ گفتم : کشنده ی کشنده. عصر روز بود. محمود حکیمی ، عباس فراسو و جواد رها هم آنجا بودند. جاوید زیرک مثل همیشه لبخندی زد و سر خود را تکان داد.
امروز به وبلاگ جاوید رفتم. چیز تازه یی ننوشته. از آن هوش تیز شکافنده  نوری ، سوسویی ، نشانه یی نمی تراود. خاموش است. آن کشنده او را به سوی خود کشید و چون نوبت آن کشنده رسید بی دریغ به سوی او رفت.
این شام غم رفتن او مثل کوهی بر سینه ام سنگینی می کند. نه این که هرگزش از یاد ببرم. چه قدر می فهمید. چه قدر مهربان بود. چه قدر سخن گفتن با او آسان بود. افسوس.