من برای ده روز دیگر - یا بیشتر- در اینجا نخواهم نوشت. تا آن وقت , لحظه های تان خوش.
آدم برای بودن، چقدر نیاز دارد؟
-
غذا. خوردن م را خیلی ساده کرده ام. همه چیز در نزدیک ترین حالت طبیعی اش.
آخرین باری که کنسرو خوردم را یادم نمی آید. سبزیجات و میوه تازه، مرغ و گوشت
که خو...
۹ نظر:
cheraa?
خوب کردی ننوشتن از بد نوشتن بهتر است.
وا... ای جناب ناشناس چه ربطی داره. اتفاقا ایشان خیلی هم خوب می نویسند. شما که قدرت حضمش را نداری مشکل خودتان است.
خود نسل هر چه حسود است را از این دنیا گم کند و ریشه کن. آمین.
سلام حضرت هاتف. متأسفانه افغانستان مرا از لذت خواندن نوشته های شما محروم ساخته است. امروز آمدم اینترنت، دیدم کلی از من حمایت و تبلیغ کرده اید. تشکر از لطف و بزرگواری تان.
سیاست کردن در افغانستان برای آدم های مثل من مانند راه رفتن بر روی همان پلی است که می گویند قرار است در صحرای قیامت زده شود: از تیغ تیزتر، از موی باریکتر و از شب تاریکتر. و چه اندک اند هاتف های خردمندی که این تیزیها و باریکیها و تاریکیها را درک می کنند.
تشکرات فراوان عزیز.
حلیمی
امیدوارم از ده روز بیشتر نشود. به شما عادت کرده ایم. ترک عادت موجب مرض است. پس زودتر بیایید
:)
استاد هاتف گرامی و عالیقدر سلام
امید که هر چه زودتر از ده روز برگردی،چون معتاد نوشته هایت شدم.سفر خوش بگزرد و به سلامت برگردی.
هروقت خپ و چپ می آمدم وبر می گشتم، ولی این بار نشد.
سلام، امیدوارم که صحت داشته باشی!
من هم چیزی در باره بشردوست نوشته ام.
http://paraganda.blogspot.com/
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها
ارسال یک نظر