حال نو تان مبارک

سال نو تان مبارک  باشد.

خوش حال ام که جمله ی " سال نو تان مبارک باشد" مثل یک جمله ی ساده و بی پیرایه خوانده می شود. خوب است که این امکان هست. و گر نه، اگر خود جمله ها به نحوی می توانستند نشان بدهند که چه گونه نوشته شده اند، خیلی بد می شد. حد اقل برای من خیلی بد می شد. علت اش هم این است که من بسیار مشکل نویس ام. نه این که نوشته های ام مشکل اند؛ در جریان نوشتن تمام جان ام درد می گیرد. آن هم برای این که چیزی که می نویسم ساده و روشن باشد. برای ساده نوشتن خودم را می کشم! و از شما چه پنهان که همین درد کشیدن برای من همان لذت نوشتن است (حالا روان شناسان زیر لب بگویند: مازوخیزم/ میزوکیزم!). با این همه، خسته شده ام. مدتی باید در این جا ننویسم. وقتی که حال اش آمد نوشتن را دو باره شروع می کنم. فاصله گرفتن از محبوبی چون نوشتن سخت است. ولی این لازم آمده دیگر. می دانم عده یی از خواننده گان از این تصمیم من ناراحت خواهند شد و خواهند گفت: " تشکر از این تحفه ی سال نو ات!". بر می گردم. مدتی که بگذرد، دل ام برای نوشتن و برای شما تنگ می شود.

 این را هم می دانم که عده یی دیگر خواهند گفت: " برادر، برو گم شو. این همه شرح نمی خواست. واقعا که پر رویی". به این دسته ی دوم می گویم: خیر است. می دانم که در این یادداشت مقداری کج دماغی دیده اید. جوش نزنید. برای صحت تان خوب نیست. آدم نمی میرد اگر به جای این همه قهر لبخندی بزند و نادیده  بگیرد.

پس تا مدتی دیگر، خدا یا شیطان( هر کدام که برای شما بهتر کار می دهد) یار تان.