من آن ام که بابای من چیز بود

امروز در جایی خواندم که یکی از ناموران میهن سر به فلک کشیده ی ما حتا به قرار دادهای کاری پدر خود هم افتخار کرده تا بر حجم شخصیت از قبل والای خود باز چیزی بیفزاید. 

چندی پیش به اتلانتا رفته بودم. در آن جا آقای داکتر حسین سامعی را دیدم که فعلا در دانشگاه " اِموری" تدریس می کند. ایشان یکی از سه نفری است( همراه با مرحوم علی محمد حق شناس و خانم نرگس انتخابی) که فرهنگ بسیار خوب "هزاره" را به جامعه ی فارسی زبان عرضه کرده اند. فرهنگ انگلیسی به فارسی هزاره شاید از بسیاری جهات خوب ترین فرهنگ دو زبانه ی موجود باشد. در فرصت گفت و گویی که با آقای سامعی داشتم در این باره سخن گفتیم. وقتی من در باره ی خوبی های این فرهنگ گفتم ، آقای سامعی همه ی آن خوبی ها را به داکتر علی محمد حق شناس نسبت داد. تمایلی نداشت که به خود نمره یی بدهد. اما از سخنانی که در مورد چند فرهنگ دیگر و دشواری های کار فرهنگ نویسی گفت پیدا بود که خود ایشان در کارآمدتر کردن فرهنگ هزاره نقش مهمی داشته است. تواضع و حق شناسی ِ داکتر سامعی در مورد حق شناسی که از این ورطه رخت برون برده است زیبا بود. اگر به جای او آن نامور میهن عزیز ما می بود حتما با خود می گفت :" حالا که فلانی نیست تا روایت مرا تکذیب کند ، بیا همه ی خوبی های کار او را هم به پای خود بنویسم".