مشکلی دارم...

به نظر من کسانی که از نابرابری میان زنان و مردان دفاع می کنند، این کار را از موضعی می کنند که خود همان موضع قابل دفاع نیست. این را شرح می دهم:

هوش را در نظر بگیرید. اگر شما باور دارید که توانایی هوشی مردان بیشتر از توانایی هوشی زنان است، باید توضیح بدهید که از کجا به چنین باوری رسیده اید. آن گاه، شما در مقام توضیح ِ این مساله هزار نمونه انتخاب می کنید و نشان می دهید که در این هزار نمونه از آدم های بسیار هوش مند هشت صد نفر مرد اند و بقیه یعنی دو صد نفر زن.

حال، آدم باید در مورد این وضعیت از چند چیز مطمئن شود:

یک- آدم باید بداند که عدد هشت صد در برابر دو صد چه معنا می دهد. یعنی این اعداد به لحاظ کیفی به ما چه می دهند. اگر ما یک بار امتحان کردیم و به عدد هشت صد در  برابر دو صد رسیدیم و بار دیگر امتحان کردیم و به عدد هفت صد در برابر سه صد رسیدیم، آیا این تغییر معنا دار است؟ ما می گوییم مردان هوش مند تر از زنان اند. حال، در همین مثالی که آوردم اگر عدد هشت صد مرد در برابر دوصد زن نشان می دهد که مردان هوش مند تر اند، عدد هفت صد مرد در برابر سه صد زن چه چیزی را نشان می دهد؟ اگر پاسخ این است که این بار هم به این نتیجه می رسیم که مردان نسبت به زنان هوش مند تر اند، سوال بعدی این است که آیا کلمه ی " هوش مند تر" با اضافه شدن و کم شدن ِ "صد" از نظر معنایی تکان می خورد یا تکان نمی خورد؟  اگر رقم مذکور شش صد مرد در برابر چهار صد زن باشد پاسخ چیست؟ ما از کجا به بعد اعلام خواهیم کرد که دیگر به کار بردن لفظ " هوش مند تر" در مورد مردان مجاز نیست؟ اکنون، کسی که مثلا معتقد است که مردان نسبت به زنان هوش مند تر اند یا باید قبول کند که در این مورد بر برداشت های غیر روش مند و شهودی خود تکیه کرده است که هیچ مبنای معتبری ندارند، یا باید روشن کند که از کجا می داند که مردان هوش مند تر از زنان اند. 

دو- آدم باید بداند که ( در مثال هوش ِ مردان و زنان) هوش یعنی چه. ما به چه چیزی هوش می گوییم؟ وقتی می گوییم از لحاظ هوشی مردان نسبت به زنان برتری دارند، در واقع می گوییم که مردان در چه چیزی نسبت به زنان برتری دارند؟ برای پاسخ دادن به این سوال باید روشن کنیم که هوش پدیده یی است با فلان مشخصات و فلان ابعاد و مردان سهم بیشتری از این پدیده دارند. در این جا با دو مشکل سر و کار پیدا خواهیم کرد: یکی این که باید هوش را در تمام دامنه ی گسترده اش مطالعه کنیم و در تعریف خود همه ی پیچیده گی های آن را منعکس کنیم. دیگری این که باید مشخص کنیم چه کسی حق دارد در مورد تعریفی که از هوش می دهیم داوری کند. آن کس که می گوید " بلی، این تعریفی که تو از هوش داده ای کاملا درست و قابل قبول است" کیست؟ این را به خاطری ذکر می کنم که ممکن است مجموع سیستم داوری ِ ما برخاسته از یک نگرش مردسالارانه و مبتنی بر روایتی مردسالارانه از مفاهیمی چون "درست" و "قابل قبول" باشد. آن گاه، نمی توان همان چارچوبی را که خود متهم درجه اول است، به عنوان چارچوب داوری بی طرفانه برگزید. 

سه- آدم باید بداند که وقتی کسی به باوری چون " مردان نسبت به زنان هوش مند تر اند" می رسد، در تحت چه شرایطی به این باور می رسد. به این معنا که ما چه گونه اطمینان حاصل می کنیم که ما به این باور رسیده ایم صرفا به این خاطر که این باور واقعیت دارد. این پرسش مهم است، چرا که این امکان وجود دارد که ده ها عامل ِ دیگر ( جدا از واقعیت هوش مند تر بودن مردان) بر نگاه و برداشت و نتیجه ی جست و جوی ما تاثیر گذاشته باشند و ما را به سوی این نقطه رانده باشند که مردان نسبت به زنان هوش مند تر اند. قاعدتا ما برای این که بتوانیم به این نتیجه برسیم که مردان نسبت به زنان هوش مند تر اند باید عوامل مزاحم را از سر راه خود برداشته باشیم. به بیانی دیگر، اگر می خواهیم بدانیم که زنان هوش مند تر اند یا مردان، باید شرایطی فراهم کنیم که در آن بتوان هوش مردان و زنان را به گونه یی مقایسه کرد که عوامل تاثیر گذار بیرونی برای هیچ یک از آن دو مزاحمت خلق نکنند یا یاری نرسانند. آیا ما هوش مردان و زنان را در تحت چنین شرایطی مطالعه و مقایسه کرده ایم؟ آیا در مثل می توان عامل مزاحمی به نام "سرگذشت تاریخی" را از میان برداشت؟ 

به نظر نمی رسد که کسانی که به نابرابری زنان و مردان معتقد اند، توضیح مقبولی در مورد این سه ملاحظه که آوردم عرضه کرده باشند.  این است که موضع شان در این زمینه موضع معتبری نیست. این که بگوییم زنان و مردان با هم تفاوت دارند، سخن پیش پا افتاده و حتا مسخره یی است. کسانی که از برابری زنان و مردان دفاع می کنند هم منظور شان این نیست که مثلا اندام تناسلی مردان و زنان باید هم شکل و یک سان شوند و کارکرد واحدی پیدا کنند. مساله ی برابری و نابرابری وقتی چالش انگیز و پر پی آمد می شود که عده یی سعی می کنند تنها با اتکا بر برداشت های بی بنیاد شهودی خود مثلا از برتری هوشی مردان نسبت به زنان دفاع کنند. وقتی این موضع را برگزیدیم، دیگر به آسانی نمی توان توضیح داد که منظور مان از برابری حقوقی زنان و مردان چیست. یعنی با این موضع دفاع مان از برابری حقوقی زنان و مردان هم بی وجه می شود. چرا که اگر کسی بنا به تعریف کمتر هوش مند باشد، منطقی تر آن است که چنین کسی مسئولیتی را بر عهده نگیرد که در آن هوش مندی یک شرط اساسی باشد. آیا مثلا مقام ریاست جمهوری چنین مقامی هست یا نیست؟ اگر ریاست جمهوری هوش مندی می خواهد ، آن گاه باید قبول کرد که وقتی مردان خود را نامزد ریاست جمهوری کرده باشند زنان باید از چنین کاری منصرف شوند. به بیان روشن تر، در این صورت خلاف عقل است که به زنان اجازه داده شود تنها بنا بر اقتضای برابری حقوقی خود را نامزد ریاست جمهوری کنند. حالا این رشته را در دیگر موارد هم دنبال کنید.