گوسفند

ببین پسرم ، این یک گوسفند اسلامی است. منظورم این است که به شکل اسلامی ذبح شده. بگو ذبح؟ بح نه ، ذبح. ذبح. آفرین. من باید خیلی وقت پیش ترا به این جا می آوردم. گوسفندی که به این شکل ذبح شود ، حلال می شود. ان شاءالله که کلان شدی تو هم می توانی گوسفند بکشی. کافرها گوسفند را با تیر می زنند و می کشند. یا می برند سرش را قطع می کنند. آن طوری درست نیست. گوسفند مردار می شود. باید گوسفند را طوری ذبح کرد که خون اش فواره بزند. اگر گوسفندی که گلویش با کارد بریده شده در زیر کارد دست و پا نزند مردار می شود. یک بار خدا بیامرز پدر کلان من گوسفندی را حلال می کرد و گوسفند هیچ دست و پا نزد. خون اش هم فواره نزد. ما بردیم و آن گوسفند را در دره انداختیم. مردار شده بود. مردم می گفتند که حتا سگ ها هم آن گوسفند مردار شده را نمی خوردند. راستی سگ گفتم چیزی یادم آمد. در شریعت ما چندین چیز نجس اند. اما سه چیز نجس العین هستند. یعنی خیلی نجس هستند : سگ ، خوک و کافر. ما می توانیم گوسفند را حلال کنیم ، اما حق نداریم خوک را حلال کنیم. اصلا حق نداریم به خوک دست بزنیم. نجس است دیگر. خیلی نجس است. سگ هم همین طور. کافر هم نجس است. آدم باید با کافر یک جا غذا نخورد. اگر کافر به لباس آدم دست بزند ، آن لباس را باید شست. نمی دانم چند بار.

 این را هم برایت بگویم پسرم ، که ما می توانیم گوسفند را ذبح کنیم اما حق نداریم آدم ها را بکشیم. در شریعت اجازه داده نشده. البته اگر کسی گناه کند و گناه اش خیلی بزرگ باشد کشتن او روا می شود.  مثلا اگر زنی شوهر داشته باشد باید سنگسار شود. خوب. همه ی زن ها شوهر دارند ( همه که نه ولی زن های زیادی شوهر دارند). می خواهم بگویم که اگر زنی شوهر داشته باشد بعضی وقت ها باید او را سنگسار کرد. این طور است که بعضی زن ها هم شوهر دارند و هم به خانه ی مردم می روند. این ها باید سنگسار شوند. به خانه ی مردم که می روند یعنی اگر کار بد کنند باید سنگسار شوند. تو حالا این چیزها را خوب نمی فهمی. بزرگ که شدی خودت متوجه می شوی. سنگسار این طور است که زن را تا کمر در خاک دفن می کنند و سر و شانه اش را بیرون می گذارند. بعد مسلمان ها آن قدر به سر و صورت او سنگ می زنند که بمیرد. چند سال پیش دختر خاله ی مادر ات را همین طوری کشتیم.

ببین ، این گوسفند را این طوری آویزان کرده اند که خون اش بیاید بیرون. حلال شود. کافر ها حیوانات را با خون شان می خورند. خوک را هم می خورند. در مذهب ما خوک حرام است. شراب حرام است. من هیچ وقت شراب نمی خورم. یک بار خیلی سخت مریض شده بودم. داکتر گفت که باید هر شب کمی شراب بخوری ، برای قلب ات خوب است. گفتم : من حاضرم همین لحظه بمیرم اما لب به آن نجاست نزنم. بعد با مولانا امجد الرحمن النوفی که حرف زدم خندید و گفت که خداوند را چرا رحمان و رحیم گفته اند. تو مریضی . باید شراب بخوری. اگر نخوری کار حرامی کرده ای. کاکا النوفی را دیده ای دیگر. زیاد وقت ها به خانه ی ما می آید. شیخ بزرگی است. از آن پس من هر شب می خورم. یک علت اش مریضی است. علت دیگر اش این است که من از دست مادرت خسته شده ام. گاهی وقت ها که خیلی حال ام خراب می شود مجبور می شوم یکی دو سه گیلاس بخورم. خدا سرم رحم کند. امروز ترا این جا آوردم تا هم ذبح اسلامی را نشان ات بدهم و هم با تو کمی درد دل کنم. مادرت هر روز گریبان مرا می گیرد که آن زن جوانی که روزها و شب ها در خانه اش گم هستی کیست؟ می گوید یا عقدش کن یا ترک اش کن.  خیلی بد گمان است. خدا شاهد است که ما هیچ رابطه یی نداریم. یک بار که او خیلی مریض بود بی چاره هیچ کس را نداشت. تمام جان اش بو می داد. من آن بار او را در حمام خانه ی خود شان شست و شو دادم. خیلی دلم برایش سوخت. دعا کرد. ما الحمدالله یک خانواده ی بزرگ هستیم. یک قبیله آدم ایم. او بی چاره است. هیچ کس را ندارد. من گاهی شب ها می روم و در دهلیز شان می خوابم که او نترسد. خداوند خودش می گوید – نمی دانم حدیث است یا در قرآن است- که اگر مسلمانی از حال یک مسلمان دیگر بی خبر باشد مسلمانی اش کامل نیست.  من آن قدر از دست مادرت پریشان شده ام که دوازده سال است نماز نمی خوانم. هر روز جنگ ، هر صبح ، هر چاشت ، هر شام. تو باشی دل ات می شود نماز بخوانی. آدم از جان خود سیر می شود. همین دیروز از بس جان ام بر لب ام آمده بود یک قوطی شیر خشک را برای صبحانه ی خودم از فروشگاه برداشتم و پول اش را هیچ ندادم و بر آمدم. این کارها خوب نیست. خلاف اسلام است. ولی مادرت برای من اعصاب گذاشته؟ سال گذشته آن قدر نق زد که مجبور شدم هانیه ی مظلوم را طلاق کنم. حالا که تنها شده شب و روز با من جنگ می کند.

این گوسفند خوب بوده. زیاد چاق نبوده. گوسفند که خیلی چاق شود خالص چربی می شود. چهار شنبه آینده که آمدیم کله پاچه می بریم. من مادرت را دوست دارم اما او مرا درک نمی کند. هیچ وقت درک نمی کند. هفته ی گذشته سر سفره ی شام نشسته بودیم ؛ هم غذا می خوردیم و هم تلویزیون تماشا می کردیم. در تلویزیون سر یک کافر جاسوس را می بریدند. من گفتم که این خیلی خوب است. اول این که کافر خودش نجس است. دوم این که مسلمان ها باید نگذارند این نجس ها اسلام را نابود کنند. آن وقت مادرت شروع کرد به سخنرانی که تو که نماز نمی خوانی ، روزه نمی گیری ، شراب می خوری و صد فسق و فجور داری دیگر از اسلام حرف نزن. هر چه می گویم خانم ، تو مرا درک نمی کنی،  فرررررررررررررررررس سخنرانی می کند. هیچ گوش نمی دهد. بی منطق است. به خدا گاهی دلم می شود بروم پیش همان خانم و بگویم که مرا در همین دهلیز خانه ات پناه بده ، دیگر نمی خواهم برگردم پیش عیال خود. باز لاحول می گویم. تو می گویی آن خانم رد می کند؟ من این قدر در حق او احسان کرده ام که اگر بگویم بیا با من ازدواج کن هم می کند.

خواب ات گرفته؟ خوب . برویم. آیس کریم می خوری؟ چه قسم اش را برایت بخرم؟ یک دانه برای خواهرت هم بگیر. راستی ، به مادرت نگویی که من ترا سر دراز چوکی کنار سرک گذاشته بودم و خودم رفته بودم که ببینم نانوایی باز است یا نه. به مادرت بگو که پول آیس کریم را خودت دادی. بگو پدرم پول نداشت. دو سه ماه است که مادرت به من پول نمی دهد. از حمدان خیری قرض می کنم. خیر باشد. دنیا به یک حال نمی ماند.  بر پدر من لعنت که روشنفکر شدم. اگر مثل شوهر عمه ات خر می بودم می زدم یک دندان در دهان اش نمی گذاشتم. از همین خاطر از نرمی من سوء استفاده می کند.

مرا ببین که با کی حرف می زنم. خواب رفته. این هم عاقبت از من نمی شود. مثل مادر خود می شود.