همه ی معادل های مدارا

سال ها پیش که من هر چه بودم جوان نبودم ( یعنی می شد کودک ام حساب کرد یا نوجوانی با سه تار موی زرد بر چانه) ، بی بی سی برنامه یی داشت با نام پیک شامگاهی که بعدها پیک شبانگاهی شد. لطف علی خنجی گرداننده / گوینده اش بود. مدتی او رفت و جای اش را علی زاده ی طوسی گرفت. من که برنامه ی خنجی را خوش داشتم ، ناگهان دریافتم که صدا و سخن علی زاده ی طوسی را بیشتر می پسندم. گاهی رادیو را کنار بسترم می ماندم و در انتظار دراز می کشیدم تا ساعت یازده شود و پیک شبانگاهی را بشنوم و همان طور در انتظار به خواب می رفتم. وقتی که بیدار می شدم یا صبح روز آینده بود ( و سلام و پرسش و خنده یی که حالا نیست) یا ساعت بعد از نیمه شب ، و برای شنیدن پیک شبانگاهی دیر شده بود. اعصاب ام خراب می شد.
دیشب - پس از این همه سال- باز در سایت بی بی سی چیزی دیدم با عنوان " فقط محض خنده !". کار علی زاده ی طوسی. اشاراتی شیرین به مدارا دارد. آن را بخوانید. یا بشنویدش .