من معنا و منطق این کمیسیون را نفهمیدم. آیا " کمیسیون اجرایی ملی" همان نهاد ریاست جمهوری نیست؟ اگر آقای کرزی باز رئیس جمهور شود ( که با توجه به وضع رقبای او بسیار محتمل است) و این کمیسیون اجرایی ملی هم تشکیل شود ، در واقع افغانستان اولین کشوری خواهد بود که همزمان دو رئیس جمهور خواهد داشت. به این ترتیب ، یکی از مقامات مهم دولت امریکا - بی آن که تابعیت امریکایی خود را ترک کند- گرداننده گی امور افغانستان را به دست خواهد گرفت.
اکنون سوال این است که آیا همه چیز بر اساس برنامه های واشینگتن به پیش خواهد رفت؟
در میان مردم افغانستان شایع است که آن کس که امریکا حمایت اش کند رئیس جمهور خواهد شد. این سخن یک وجه آزارنده دارد و آن این است که پس مردم افغانستان چه کاره اند. عده یی بر آن اند که این گونه نگاه کردن به مسایل کشوری فاجعه بار است و اگر همه به همین باور برسند که حرف آخر را امریکا خواهد زد جامعه یکسره تن به تسلیم خواهد داد و دست از تلاش برای تغییرات بومی برخواهد داشت. اما متاسفانه این نگرش عامیانه ی دایی جان ناپلئونی که سر رشته ی همه چیز در کاخ سفید است واقعیتی را باز می تاباند که دیدن اش چندان سخت نیست. حال ، اگر بسیاری از مردمی که از حکومت کرزی دلزده اند در پشت داکتر عبدالله جمع شوند ، برایش تبلیغات کنند و در روز انتخابات به صورت گسترده به او رای بدهند ، تیم ِ ناکار آمد و فاسد کرزی حتا با پشتیبانی امریکا هم خواهد باخت. اما آیا مردم افغانستان هنوز یاد گرفته اند که چه گونه بر گرد ِ یک مصلحت ِ اساسی جمع شوند؟ پاسخ آشکارا منفی است. در چنین وضعی طبیعی است که قدرت مالی ، اطلاعاتی و تبلیغاتی امریکا بر هر امکان ِ دیگری چیره شود. فقط همین قدرت پول را در نظر بگیرید:
در افغانستان مخصوصا پول معجزه می کند. زمینه ی نقش ِ اعجاز آمیز پول روشن است: فرض کنید کسی هست که می تواند با اراده ی قدرت ِ حاکم و تمایل امریکا تا حدی به صورت موثر مخالفت کند. چنین فردی نمی تواند آرمان گرایی سازش ناپذیر باشد. چرا که اگر چنین می بود اساسا به چهره یی تاثیر گذار در مناسبات سیاسی تبدیل نمی شد. حال ، این فرد می داند که در افغانستان هرکس به حکومت برسد کمابیش مثل بقیه است. نیز می داند که هیچ معلوم نیست تا چند سال دیگر وضعیت افغانستان چه گونه خواهد شد. این فرد وقتی که در برابر پول ِ نقد قرار می گیرد از خود می پرسد : "اگر این پول را نگیرم ، به چه چیزی خواهم رسید؟". این است که پول را می گیرد و به همان سمتی می رود که گفته اند برود. شما چند نفر را در شهر و ده و محله ی تان می شناسید که در برابر ِ پول سر خم نکنند؟ امریکا پول زیاد دارد و با کمی از آن می تواند راه ِ هر انقلابی ِ به شک افتاده و درمانده یی را به سوی" بزرو ِ طوع و خاکساری" کج کند. در این اواخر حتما شنیدید که چه گونه مردان ِ متنفذ سرد و گرم چشیده ی روزگار ِما در برابر "وایاگرا" سر ِ اطاعت فرود آورده اند.
اگر گزارش هشت صبح دقیق باشد و اگر کرزی رئیس جمهور شود ، در این که "کمیسیون اجرایی ملی" یک نهاد ریاست جمهوری دیگر است تردید نکنید.
۲ نظر:
سلام
من این مطلب را در یک جایی دیگر خواندم که دقیقا یادم نیست. حیران شدم. من هم با خود فکر کردم که رییس جمهور در نظام سیاسی افغانستان رییس قدرت اجرایی است. حال این رییس کمسیون اجرایی باز چه بلای خدا است؟
فعلا درک من این است که این همان پست نخست وزیری است. آمریکایی ها متوجه اشتباه شان در ایجاد نظام ریاستی در افغانستان شده بودند و تلاش کردند که نظام ریاستی را به پارلمانی تبدیل کنند از تمرکز قدرت در جامعه عمیقا پراکنده ای افغانستان جلوگیری کرده راه را بر احتمال کشاکش های قومی ببندند. اما گویا تعداد زیادی مخالف این کار بودند. این است که گویا " سیاکاری " را روش بهتر برای افغانستان یافته اند و آقای خلیلزاد را می خواهند نخست وزیر کنند و محترم کرزی را رییس جمهوری یا " بابای ملت " کنند.
به هر صورت این درک من است.
با احترام
علی داد
باسلام وارادت جامه جدیدرهانه مبارک !
جای نمک رادرلینک ها خالی گذاشته ای !
ارسال یک نظر