بکتاش سیاوش وقتی که در تلویزیون "طلوع" کار می کرد روش ناپسندیده یی را رایج کرد که حالا در آن تلویزیون به یک سنت ژورنالیستیک تبدیل شده. آن روش این بود : به عنوان گرداننده ی یک بحث یا گفت و گو تا می توانی تهاجمی رفتار کن و به طرف مصاحبه ی خود اصلا مجال نده که جمله ی خود را تمام کند. خود سیاوش این روش را عملی می کرد. مثلا گفت و گوی او با یک صاحب نظر یا سیاستمدار این گونه پیش می رفت :
سیاوش: دلایل شما برای فاسد خواندن نظام انتخاباتی افغانستان چیست؟
سیاستمدار: من سه دلیل دارم...
سیاوش: کدام سه دلیل؟
سیاستمدار: اول این که ...
سیاوش: شما دلایل تان را بگویید.
سیاستمدار: عرض کردم که یکی به این خاطر که ما از ابتدا ...
سیاوش: منظور تان از ابتدا چیست ، دقیقا از چه وقت؟
سیاستمدار: از ابتدای تغییرات گسترده در ...
سیاوش: کدام تغییرات گسترده؟
سیاستمدار: تغییرات گسترده یی که مردم شاهدش ...
سیاوش: شما گفتید مردم ، منظور تان از مردم دقیقا کدام مردم است؟
سیاستمدار: همین هم وطنان ما و شما که ...
سیاوش: خیلی خوب ، سوال بعدی من این است که آیا شما در باره ی آینده ی کشور خوش بین هستید؟
سیاستمدار: من تا حدی...
سیاوش: تا چه حدی ، منظور تان را روشن کنید.
سیاستمدار: منظور من این است که اگر ...
سیاوش: حرف بر سر اگر نیست ، شما چه اندازه واقعا خوش بین هستید؟
سیاستمدار: خوش بینی و بدبینی من بسته گی دارد به ...
سیاوش : به چه چیزی بسته گی دارد؟
سیاستمدار: بسته گی به این دارد که قابلیت...
سیاوش: چه قابلیتی؟
سیاستمدار: قابلیت تغییر مثبت در...
سیاوش: آیا تا به حال این قابلیت به وجود نیامده و اگر نیامده علت چیست؟
......................
من فکر می کنم که وقتی آدم از یک نفر سوالی می پرسد منطقا باید به آن شخص مجال بدهد که به سوال آدم پاسخ بدهد. به نظر می رسد که ژورنالیست های تلویزیونی ما شنیده اند که یک ژورنالیست خوب سوال های سخت می پرسد و طرف مصاحبه ی خود را در یک سه کنجی می نشاند و فغان اش را می کشد.
۷ نظر:
درین مورد با شما موافق ام. اما بسیاری از گوینده گان خبر در تلویزیون های افغانستان, سواد درست و حسابی ندارند. فن بیان که هیچ.
به نکته خوبی اشاره کردید واقعا من هم گاهی بحای کسی با او مصاحبه می شود نفسم تنگ می شود و طرف اصلا فرصت صحبت برایش میسر نمی شود. اما مثل خبرنگاران تلویزیون دولت هم نباشه که انسان خواب می رود ، بیدار می شود وهمچنان یکی حرفش تمام نمی شود.
سلام حضرت. خیلی دقت جالب. خوشم آمد واقعا. به نظرم این آقای حاجی محمد محقق رقم همین مصاحبه گران طلوع را خوب فامیده. من بر خلاف برداشت بعضی ها، از شیوه ی برخورد و پاسخ دادن های آقای محقق در گفتگوی اخیر شان با طلوع، خیلی خوشم آمد و کلی خندیدم. هرچه آن جوان مصاحبه کننده تلاش کرد که بحث را با پیشانی ترشی و سؤالاتی تکراری، جدی و چالشی بسازد، زورش به محمد محقق نرسید. محقق با حوصله و خنده و طنز و حکایت، هم جواب های خود را روشن می گفت و هم جدیت آن جوان را تصنعی جلوه می داد.
اگر شما این مصاحبه را ببینید، حتما نکاتی جالب تری را می یابید.
من فکر میکردم که تنها حوصله من در همچون گفتگو های سر میرود,و به محضی شروع برنامه جدال از خیرش میگذرم و سر میزنم جایی دیگری...
و امیدوارم که متوجه این اشتباه شان شوند, آزادی بیان جدال نیست.
آقای هاتف در سایت جمهوری سکوت بعد از حادثه عاشورا بحث خوبی آغاز شده بود که متآسفانه دوباره از مسیرش منحرف شد.و میدانم که چرا در آنجا شما سکوت کردید و امیدوارم که این سکوت شماطولانی نباشد.
من فکر میگنم که باید از یکجایی آغاز کرد...
موفق و پیروز باشید
قبل از بکتاش رزاق مامون این کار را می کرد. یک روز هم احدی در جریان مصاحبه گفت آقای مامون لطفا اجازه بدهید من جوابم را بدهم بعد شما سوال بعدی تان را بپرسید.
درست گفتید. دل آدم نمی شود که برنامه را ببیند.
نمیدانم این روش از بی سوادی است و یا شنیده اند که علی آباد شار است.
سبز باشی استاد هاتف.
تهداب این روش از مصاحبه را رزاق مامون گذاشت در تلویزیون طلوع.
بکتاش از او یاد گرفته بود. آنها وقتی کسی را برای مصاحبه دعوت می کنند به دنبال کشف حقیقت و توضیح خواستن ازمخاطب نیستند بلکه به دنبال بند انداختن و محکوم کردن هستند. خیلی لذت می برند اگر مصاحبه شونده نتواند جواب شان را بدهد.
متاسفانه مجریان تلویزیون در افغانستان بیسواد ترین مردم اند. کسانی هستند که کمترن معلومات عمومی را دارند. اگر در جای بخوانند که مثلا" ترکیه صدور نفت خود به عربستان را متوقف کرد!" آن را باور کرده و در باره ی دلیل آن از مصاحبه شونده توضیح می خواهند.
ارسال یک نظر