من و ما در انتخابات

در سال 2005 در افغانستان انتخابات پارلمانی بود. سوال این بود: به کی رای بدهیم؟ خانواده ها یکجا تصمیم می گرفتند که به چه کسی رای بدهند. کمتر کسی را می شد یافت که بگوید " من به فلان نامزد رای می دهم". وقتی کسی می گفت که " ما به فلانی رای می دهیم" معنای اش این بود که اعضای خانواده ی او به آن نامزد رای می دهند. من مهم نبود  ، ما مهم بود. آن سال حضرت وهریز هم نامزد بود اما کامیاب نشد.

یکی از اهل نظر گفته بود ( فعلا دقیقا یادم نیست در کجا) که مردم گله گله به یک باور رو می آورند و مومن اش می شوند. اما همین مردم گله گله سر عقل نمی آیند. یکی یکی سر عقل می آیند. مثلا اگر شایع شود که جنگ با پاکستان خوب است این باور به سرعت در میان مردم می دود و ذهن و روان شان را تسخیر می کند. اما وقتی معلوم شود که جنگ با پاکستان خوب نبوده ، افراد به کندی و یکی یکی دست از باور قبلی خود می کشند. تا آن وقت کار پیشاپیش خراب شده.