وقتی دزد به صاحب خانه خدمت می کند

کلیسای کوچکی در ایالت فلوریدای امریکا تصمیم گرفته که در روز یازدهم سپتامبر نسخه هایی از قرآن را به آتش بکشد. این کار از هر نظر احمقانه است. چون نه به جنگ با تروریست ها و افراطی ها کمک می کند ، نه بر محبوبیت مسیحیت می افزاید و نه امنیت مردم امریکا را بهبود می بخشد. بر عکس ، به خشونت  بیشتر دامن می زند و احساسات مهارناپذیر را جانشین راه حل های عقلایی می کند. اما فارغ از این ها، اگر چنین برنامه یی اجرا شود و قرآن را بسوزانند این کار پی آمد ناخواسته ی دیگری هم دارد و آن این است : قرآن هم رفته-رفته هم نشین دیگر کتاب ها می شود.
ممکن است بعضی از مسلمانان واکنش های عصبی عجیبی از خود نشان بدهند. اما واقعیت آن است که مسلمانان ناگزیر باید بیاموزند که خشونت تنها راه پاسخ گویی نیست. یک روز در دنمارک کارتون پیامبر اسلام را می کشند ، روزی دیگر در فلوریدا قرآن را می سوزانند و در نوبت سوم کاری دیگر در همین اندازه ها می کنند. و همین طور ادامه می دهند. مسلمانان چه کار می کنند؟ هر بار که کسی کار غلطی کرد شروع می کنند به لگد زدن به زمین و زمان و سخن از خون ریختن و انتقام کشیدن می زنند؟ توانایی مسلمانان برای جلوگیری کردن از وقوع چنین رویدادها چه قدر است؟
تکرار این کارها احتمالا بسیاری از مسلمانان را به این نتیجه خواهد رساند که نمی توان بیست و چهار ساعت سر خود را در کف خود گرفت و آماده ی نبرد بود. بهتر آن است که بگوییم : چند تا افراطی متعصب یک کار احمقانه یی کردند. ما که احمق نیستیم به خاطر حماقت آن ها زنده گی و امنیت و رشد و آینده ی فرزندان مان را نابود کنیم.