اگزیستانسیال

دیروز نگران بودم. قلب ام مثل یک پرنده ی وحشی – که نداند چرا در بندش کرده اند- می تپید. به کوه رفتم. ضربان قلب ام به گونه یی بود که گویی علف های لمیده در زیر آفتاب را بیدار می کرد. همه جا را گشتم. فکر می کردم چیزی را گم می کنم. حس می کردم چیزی از درون ام کنده می شود اما بیرون نمی رود. مثل موجی در خود پیچنده که در دایره های خود غرق می شود و راهی نمی یابد که قفس خود را بدرد و تا بی نهایت پخش شود. می گویند اسپ ها زمین لرزه را حس می کنند و بی تاب می شوند. دیروز در من اسپی وحشی می تاخت ، نگران و اندوهگین و خشم زده.