امروز صبح به صورت تصادفی عکسی از بامیان دیدم و هوسی در دلم گشت و به روشنی بر زبانم آمد : کاش حالا در بامیان بودم.
فرزند ناخلف من!
-
واقعا دلم می خواد نوشتن این رمان تموم بشه و منتشرش کنم و برم مرحله بعد یا
خلاص بشم از شرش. مثل داشتن فرزند ناخلف می مونه، هیچ کاری نمیشه کرد. :(
۲ نظر:
سلام
به طرز اعجاب آوری،این چندمین عکس یا نوشته ای است که در طول این یک ماه،در وبلاگ های افغانی راجع به بامیان دیده ام.عجی مستی آور شده است این روزها،بامیان!(به قول علی پیام داستان نویس،بایمان شهر صلح ودوستی و آرامش است)البته این عکس متفاوت ترین عکسی است که تا به حال از بامیان دیده ام.
آخرين تحولات و رويدادهاي سنگرهاي مقاومت در مبارزه با كوچي هاي مسلح 2010
http://h-press.blogspot.com/
ارسال یک نظر