اگر در جایی نشسته یا ایستاده ای و آن گاه برای چند ثانیه فراموش می کنی که در کجایی و کمی وقت می برد تا دو باره موقعیت خود را تشخیص بدهی ٬ بدان که فرمان پیری رسیده است.
ته چاه
-
به سال آخری که کابل بودم فکر می کنم، خانه ام را داشتم و کسی که هر روز می
آمد و کارهای خانه را انجام می داد و راننده ای که هر روز من را به آفیس م می
برد....
۲ نظر:
راستي? من اين علايم را از وقتي وبلاگنويس شدم, در خود دارم.
ولی من برعکس. یک وقت هایی جایی می روم و صحنه یی را می بینم, که برای لحظاتی به گمان ام می آید قبلن هم در آنجا بوده ام و فلان تصویر را دیده ام.
ارسال یک نظر