معمولی بودن
-
پشت پنجره باران می بارد. پرده های خانه ام را می کشم. چراغ ها را خاموش می
کنم و توی تخت دراز می کشم. کسی منتظرم نیست و زندگی ام شبیه هیچ کسی
نیست...آیا ا...
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۲ نظر:
خدا میتواند ولی این انسان است که اسیب پذیر است و هرگز پند نمی گیرد.
سلام عزیز
این تصویر هم به قول تو، به روی هزار روایت بازاست.
ارسال یک نظر